Mijn grootste obstakel voor een triathlon is het zwemonderdeel. Daar waar het de meeste triathleten (en mij waarschijnlijk ook wel) vooral zitten te vechten met de zwemtechniek, moet ik eerst nog wat anders doen: mijn angst overwinnen om onderwater te zwemmen.
Het klinkt misschien wel heel stom, maar voor mij is onderwater zwemmen echt vreselijk eng. Ik kan het wel als ik echt zou moeten, ik heb immers mijn B-diploma met zwemmen gehaald waarbij je door zo'n gat moest zwemmen en het 7 meter uit moest houden. Ook toen, als kind, meer dan 10 jaar terug, vond ik het al eng. Ik had toen een soort van oplossing gevonden door met ogen dicht en ingehouden adem er maar het beste van te maken en te proberen.
Nu, meer dan 10 jaar later, heb ik sinds het halen van mijn B-diploma en de mislukte poging om C te halen, geen centimeter onderwater gezwommen. Het was niet nodig voor het zwemmen, dus waarom zou ik mezelf bang maken door dat te doen? Met m'n hoofd boven het wateroppervlak is er geen probleem, maar zodra m'n neus al onderwater verdwijnt stokt mijn ademhaling en raak ik de controle over mezelf nog net niet kwijt. Ik schrik van het effect van jezelf onderdompelen, ik houd m'n adem vast en knijp m'n ogen dicht. Ik bevries nog net niet, ik duik zo snel mogelijk naar waar ik denk dat het wateroppervlak is.
Onderwaterangst, het bestaat, er zijn meer mensen die in paniek raken als ze kopje onder gaan. Niet omdat ze niet kunnen zwemmen of niet boven kunnen komen, maar om het kopje onder gaan zelf. De truc om geen water in de neus te krijgen is uitademen onder water. Dat heb ik geprobeerd, maar na 2 seconden komt er een soort pauze in. Blaas ik te hard uit? Is het toch die angst die onbewust speelt? Ik heb er de grootste hekel aan, maar als ik een triathlon wil doen met een beetje lijkende borstcrawl, dan ontkom ik er niet aan dat ik met m'n gezicht onder water ga. Maar hoe overwin ik dat? Ik wil wel, graag zelfs, ik vind het 10x niks dat ik met zoiets 'simpels' al zo'n groot probleem heb. Maar ik weet niet hoe dit aan te pakken. Ik hoop dat ik straks privé les kan krijgen in de beginselen van de borstcrawl, dan kan ik het aankaarten waar ik zo tegenaan loop. Dat mijn techniek belabberd is en ik meer als een molenwiek achteruit zwem dan vooruit, dat interesseert me niet op de wedstrijddag zelf (behalve dat het vreselijk veel energie kost die ik nog nodig zal hebben voor de andere onderdelen). Als ik al zo ver ben dat ik en belabberde techniek heb, betekent dat ik al goede stappen heb gezet om mijn onderwaterangst te overwinnen.
Geen opmerkingen:
Nieuwe opmerkingen zijn niet toegestaan.