Wanneer je naar de foto hierboven kijkt, zou je niet zeggen dat ik de laatste paar weken minder genoot van mijn trainingen, toch? Toch was dat wel het geval. Ik schreef er de vorige keer al over, dat ik soms de snelle tijden en lange afstanden best wel miste. Dat gevoel was de laatste weken alleen maar sterker. De trainingen had ik prima uitgevoerd, maar soms baalde ik bij terugkomst enorm van hoe het gegaan was. Ik was er mentaal echt even uit, ik was even rock bottom.
Gelukkig is dat niet erg, eigenlijk zijn dat juist de beste momenten wanneer je bezig bent met veranderen. Want als je rock bottom bent krijg je nieuwe inzichten waarmee je weer nieuwe stappen maakt. En soms moet je op het ene punt rock bottom zijn om op een ander punt een stap vooruit te kunnen zetten. Niet alles kan tegelijkertijd groeien, daar is geen ruimte voor.
Ik denk dat ik daarmee de laatste weken wel kan samenvatten. Ik genoot dus minder van de trainingen en bereikte zelfs het punt dat ik gewoon chagrijnig weer thuiskwam. Maar, ik heb ook een geweldige overwinning gemaakt met mijn zwemangst, die is nu gewoon weg! Ik leef nog steeds op een wolkje sinds die dinsdagavond en dat heeft er ook weer voor gezorgd dat ik weer begon te genieten van de trainingen. Afgelopen weekend heb ik twee fantastische wedstrijden gedaan waar ik toch best tevreden op mag terugkijken, ook al kon ik me niet volledig aan het doel houden.
Op zaterdag was de Kloostervesterun, een thuiswedstrijd voor mij met her en der wat bekenden van de loopgroep en deze keer ook wat collega's van mijn stage. Dat maakte het wat leuker, ondanks het slechte weer en maar een handjevol publiek. Na 6 minuten mocht ik volle bak - en dat deed ik ook! Kom je er dan achter dat je bijna tegen je pr aanschopt! Heel fijn en tegelijkertijd ook een beetje zuur. Want die 18 seconden had ik er waarschijnlijk wel af kunnen snoepen als ik niet eerst 6 minuten rustig aan had gedaan. Maar het belangrijkste: ik liep zonder kniebrace en zonder ehbo naast mij. Ik liep goed - en hard - en heb alles gegeven vanaf die 7de minuut. En ik genoot terwijl ik afzag, diep ging en offers maakte.
Foto's van SvdB foto's
De zondag was echt een feestje met de 4Mijl van Groningen. Het weer was mooi, ik ging met collega's lopen en het was een nieuwe wedstrijd met veel medelopers en veel publiek. M'n bovenbenen waren nog moe, maar ik was er klaar voor. Te klaar, want ik liet me te veel meesleuren met het tempo van mijn medelopers. Ik had erg veel moeite om op de opgegeven hartslag te gaan lopen. Die heb ik nooit bereikt, ik zat er vanaf de eerste meter al boven. Na 3km gaf ik het maar op en liep ik op gevoel verder. Het nieuwe doel was redelijk ontspannen - niet buiten adem - de finish bereiken. En dat is gelukt! Ondanks dat tegenvallertje heb ik wel van begin tot eind met een lach gelopen. Wat is het toch tof om zo veel - bekend en onbekend - publiek te hebben langs de kant! Een leuk voorproefje voor Rotterdam volgend jaar!
De laatste week was echt weer een oppepper voor mij. Die had ik hard nodig, want de weg naar Rotterdam is nog lang en onbekend. Ik kan weer een paar weken vooruit kijken met het nieuwe stukje van het schema wat bekend is gemaakt. Het lijkt haast wel een enveloppenspel, waarbij je pas de volgende envelop mag openen zodra je de opdracht van die ene envelop hebt uitgevoerd. En dat gegeven brengt mij weer op een nieuw leuk idee... !! En Rotterdam? Daar heb ik me natuurlijk meteen voor ingeschreven zodra het kon!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten